Sivas'ta Yoksul Çocuklar

Sivas'ta Ulu Camii avlusunda çocuklar
Yalvaran gözlerle etrafa baka baka
Açiyorlar küçük esmer avuçlarini:
-Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka!

Hükümet konaginin yaninda biri
Bir kemik kalmis bir deri...
'Boya cila yimbes,boya cila yimbes' diye agliyor
Ve daha firça bile tutamiyor elleri.

Garipler Pazari'nda körpe çocuklar
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al...
Öldüren bir çiglik dudaklarinda:
-Boş hamal!boş hamal!boş hamal!

Nane satan su satan yetim çocuklar
Sarki söyleyemediler günese aya...
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular
Ne oyun oynamaya...

Bezirci'de,Yüceyurt'ta Altintabak'ta...
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan
Ama toz toprak içinde elleri ayaklari
Oyuncaklari çamurdan...

Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar
Mahkeme salonunda bakarim dizi dizi
Bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim
Affedin bizi.

Gökteki yildizlar kadar sayisiz
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocuklari
Anladim farkiniz yok koparilmis basaktan!
Alin bu gözleri benden,alin bu yüregi artik
Utaniyorum yasamaktan.


Yavuz Bülent BAKİLER

« Son Düzenleme: 14 Nisan 2010, 10:27:49 Gönderen: Buzbag23 » Logged

İnsan memleketini niye sever? Başka çaresi yoktur da ondan..